Περγαμότο – αυτό δεν είναι ένα λουλούδι, όπως θεωρείται και το αχλάδι. Το φυτό ανήκει στα εσπεριδοειδή. Στην άγρια φύση δεν αυξάνεται. Το περγαμόντο είναι το αποτέλεσμα της διέλευσης цитрона και πορτοκάλι. Έχει εμφανιστεί στην Κίνα. Σχετικά με την ημερομηνία εμφάνισης ακριβείς πληροφορίες δεν υπάρχουν. Αλήθεια υπάρχει και μια άλλη εκδοχή. Ενδιαφέροντα γεγονότα σχετικά με бергамоте είναι ότι μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι περγαμότο δεν είναι στην πραγματικότητα ένα υβρίδιο, και ο καρπός μεταλλάξεις του πορτοκαλιού. Τώρα περγαμότο καλλιεργείται κυρίως στην Ιταλία, στην επαρχία της Καλαβρίας στην πόλη Μπέργκαμο. Σε αυτή την περιοχή είναι η σύνθεση του εδάφους και το κλίμα είναι ευνοϊκό για τα εσπεριδοειδή. Επίσης υπάρχουν φυτείες στην Ινδία, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ, την Κίνα, τη Γαλλία και την Ελλάδα. Θεωρείται ότι αυτό οφείλεται παρακείμενα населенному σημείο περγαμότο πήρε το όνομά του. Σε Μπέργκαμο οι άνθρωποι άρχισαν για πρώτη φορά να παράγουν και στη συνέχεια να πωλούν το λάδι από τους καρπούς του δέντρου. Το περγαμόντο έχει γίνει σύμβολο της περιοχής. Έξω από την πόλη τοποθετούνται ολόκληρες φυτείες δέντρων.
Για μεγάλο χρονικό φρούτα αποκαλούσαν "бергамскими πορτοκάλια". Το έλαιο από φλούδα περγαμόντου προστίθεται στο μαύρο τσάι. Το αποτέλεσμα είναι ο Ερλ Γκρέι. Πιστεύεται ότι οι πρώτοι χρησιμοποιούν το πετρέλαιο καταλήξει κατασκευαστές αρωμάτων προϊόντων από τη Γαλλία. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η εφεύρεση ανήκει οι ιταλοί είναι ήδη. Έχουν δημιουργήσει με βάση το πετρέλαιο κολόνια. Αυτό συνέβη ακόμα στο XIV αιώνα. Αρώματα που γίνεται στο μοναστήρι της Φλωρεντίας. Πήρε το όνομα "βασιλικό νερό". Συνταγή για την παραγωγή για μεγάλο χρονικό διάστημα το κρατήσω μυστικό. Έτσι ήταν μέχρι το XVII αιώνα. Να αγοράσετε συνταγή κατάφερε кельнскому μαγαζί. Αργότερα έγινε ο ίδιος ασχοληθεί με την κατασκευή αρωμάτων. Χάρη στο μαγαζί προέκυψε "Kölner νερό".
